De onzekerheid van Valentijnsdag

Gisteren was het weer zover: de dag van de liefde, 14 februari. Sinds bijna drie jaar vier ik het pas echt, omdat ik al zolang een vriend heb. Maar vroeger was dat wel anders. Als deze 'speciale' dag naderde voelde ik me verlegen en niet begrepen. Gelukkig heb ik mijn mening nu wel bijgesteld.

Jouw eigen personal space

Gisteren sta ik zoals elke maandag, dinsdag en woensdag in de metro op weg naar mijn werk. Beter gezegd, de Randstadrail. Het traject heet ook wel E Slinge, en rijdt van Den Haag Centraal naar Rotterdam Centraal. Ik stap op bij het Meijersplein, de plek waar mijn geliefde Fiat 500 staat. Maar het plein zou net zo goed anders kunnen heten, namelijk het Werkersplein, omdat veel werkende mensen van dit ideale plein afweten. Je parkeert er gratis en je bent zo in het centrum van Rotterdam. Nogal logisch dat ik met half werkend Nederland in de metro zit. Mensen die om negen uur arriveren en ook weer om kwart over vijf in de metro staan of zitten. Als sardines in een blik.

De drukte van een werkweek

Ik weet het. Ik blog sinds dat ik aan het werk ben eigenlijk helemaal niet. Ik heb het op de een of andere manier zo druk, dat ik er 's avonds niet meer aan toe kom, of het gewoon vergeet. Om het toch een beetje goed te maken wil ik je vertellen wat ik zoal meemaak in een week, en twee gebeurtenissen van twee weken geleden.