Iedereen is een beetje zoals Lotso

'Help me, help me!' schreeuwt een roze, zachte en oude beer vanuit het schroot naar Woody, één van de hoofdrolspelers van de Toy Story-franchise. Ze staan op het punt verpulverd te worden door een verpulveraar. De rest van de plastic poppen hangen al veilig aan een metaaldetector bovenaan het plafond, dat zo wordt gesorteerd door de fabriek. Alleen Lotso, de oude, roze beer zwemt hulpeloos tussen het vuile afval beneden hen. Ook al heeft Lotso verkeerde dingen gedaan, hij wordt toch gered door Woody en krijgt zo een tweede kans. 






Voor wie het derde deel van deze populaire filmserie niet gezien heeft, even een korte samenvatting. Woody, Buzz en de rest van het speelgoed van hun baas Andy, worden weggedaan omdat Andy gaat studeren en dus uit huis gaat. In de eerste instantie wil Andy dat zijn speelgoed op de zolder wordt bewaard, maar door een vergissing van Andy's moeder belanden ze in een vuilniszak op straat. Denkend dat Andy hen bewust heeft weggegooid, besluiten de poppen om zich te verstoppen in een doos met spullen die bestemd zijn voor een kinderdagverblijf. Bij aankomst lijkt alles koek en ei, maar als Woody en de rest merken dat Andy hun helemaal niet kwijt wilde, besluiten ze om naar huis te gaan. Deze poging mislukt volledig, omdat ze simpelweg niet wegmogen van evil Lotso. 

Evil Lotso was vroeger een lieve beer. Hij was eigendom van een meisje genaamd Daisy, die alles met hem deed en hem overal mee naartoe nam. Op een dag waren ze onderweg met de auto en ze stopten ergens voor een kleine pauze. Daisy was in slaap gevallen en haar moeder zette haar weer in de auto om hun reis te vervolgen, niet wetende dat ze Lotso en twee andere knuffels hadden achtergelaten. Lotso voelde zich in de steek gelaten en toen hij erachter kwam dat Daisy nieuwe knuffels had, en zij dus waren ingeruild, knapte er iets bij Lotso. Toen Lotso met de andere knuffels bij het kinderdagverblijf terecht kwamen, namen ze de macht en besloten ze het nieuwe speelgoed dat op het kinderdagverblijf terecht kwam, het leven voorgoed tot een hel te maken.

Ik weet het, dit is geen kleine samenvatting meer. Maar het is toch even nodig om het punt van dit artikel duidelijk te maken. Iedereen maakt fouten, klein of groot. Misschien is dit verhaal over Toy Story een wat 'kinderachtige' benadering; pratende knuffels die fouten maken bestaan natuurlijk niet. Maar toch, iedereen kan hier wel een les uit halen. Ieder mens en dier wilt graag een tweede kans als die een fout maakt, hoe groot dat ook mag zijn. Iedereen voelt zich wel één keer in zijn leven net zo wanhopig als Lotso, die zich in het puin bevindt en bijna de dood tegemoet ging. Lotso is eigenlijk de belichaming van ieder mens. Bijna iedereen herkent wel iets van zichzelf in de roze knuffelbeer. Maar dat niet alleen. De meeste mensen die zoals Woody zijn gunnen iemand ook een tweede kans. Hoe erg iemands fouten ook kunnen zijn, bijna niemand kan zijn hele leven iemand steenhard straffen voor een fout die diegene heeft begaan. En het is goed dat tekenfilms van tegenwoordig de kinderen van nu dat wijs kunnen maken. De wereld mag van mij best wat minder hard zijn. Iedereen maakt fouten, en iedereen verdient daarvoor ook een tweede kans. Net als Lotso, die werd gered van de verpulveraar.